Μαρία Φωτιάδου

Όταν διδάσκεις, γνωρίζεις τόσα διαφορετικά μυαλά, τόσους διαφορετικούς τρόπους σκέψης και προσπαθείς να περάσεις το μήνυμά σου.

Τον Σεπτέμβριο του 2000 βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη ως φοιτήτρια του τμήματος Ιστορίας - Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Τα σχέδιά μου μέχρι στιγμής είχαν πάει καλά. Η σχολή με ενθουσίασε, οι καθηγητές, το περιβάλλον, η φοιτητική ζωή. Ώσπου ήρθε το πτυχίο και η πρώτη μου δουλειά (ενισχυτική διδασκαλία στο Ενιαίο Λύκειο Σοχού). Ήταν τότε που συνειδητοποίησα ότι είναι ενδιαφέρον να διδάσκεσαι, αλλά ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι να διδάσκεις, να γνωρίζεις τόσα διαφορετικά μυαλά, τόσους διαφορετικούς τρόπους σκέψης και να προσπαθείς να περάσεις το μήνυμά σου. Στη συνέχεια, παρακολούθησα το ετήσιο πρόγραμμα εξειδίκευσης ειδικής αγωγής, σχετικά με την εκπαίδευση παιδιών και εφήβων με ειδικές ανάγκες και μαθησιακές δυσκολίες. Γνωρίζοντας τις δυσκολίες που παρουσιάζονται κατά τη μάθηση, θεώρησα ότι θα είμαι σε θέση να προσαρμόζω το μάθημα ανάλογα με τις ανάγκες του εκάστοτε τμήματος (καθώς τότε δίδασκα σε φροντιστήριο της Κατερίνης).

Στα Φροντιστήρια Βακάλη βρέθηκα στα τέλη ενός καλοκαιριού. Σύντομα διαπίστωσα ότι όσα είχα ακούσει δεν απείχαν από την πραγματικότητα. Πέρα από τους έμπειρους καθηγητές και τους συνειδητοποιημένους μαθητές, αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η οργάνωση, σε συνδυασμό με το φιλικό κλίμα. Πιστεύω απόλυτα στη φράση του P.Coelho: «Χωρίς έμπνευση και εμπειρία, δεν υπάρχει εκπαίδευση που να φέρνει αποτέλεσμα». Αυτό ακριβώς ήταν που συνάντησα εδώ: έμπνευση και εμπειρία. Εύχομαι όλοι οι μαθητές μου - οι τόσο ξεχωριστοί που γνωρίζω κάθε σχολική χρονιά - να επιτυγχάνουν τους υψηλούς στόχους τους και να συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται κάθε ευκαιρία για μάθηση.