Back to top

Τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς πολλή και σκληρή δουλειά.

Στο μηχανογραφικό μου δελτίο το μακρινό 2002, οι καθηγητές μου τότε στο 2ο Γενικό Λύκειο Δράμας, με παρακαλούσαν να βάλω παραπάνω σχολές, αφού είχα τη δυνατότητα απεριόριστων επιλογών. Η επιλογή όμως ήταν μόνο μία. Φιλολογία Θεσσαλονίκης. Από τότε και για 17 χρόνια συνεχόμενα, δεν μετάνιωσα ούτε μια στιγμή για την αποκλειστικότητα εκείνης της επιλογής. Το 2006 αποφοίτησα από το τμήμα Φιλολογίας του ΑΠΘ και ήδη μισό χρόνο αργότερα βρέθηκα στην τάξη και μάλιστα σε τμήμα Γ' Λυκείου. Τα «βαθιά» νερά στα οποία κολύμπησα από την αρχή, με έκαναν να συνειδητοποιήσω αυτό που ήδη ενστικτωδώς πίστευα, δηλαδή ότι τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς πολλή και σκληρή δουλειά, αλλά και ότι για να αντέξεις την προηγούμενη συνθήκη πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις.
Εδώ και 11 χρόνια εργάζομαι σε φροντιστήρια Μέσης εκπαίδευσης με ειδίκευση στο μάθημα της Έκθεσης και της Ιστορίας. Ο στόχος διπλός: αφενός η προετοιμασία των παιδιών με τέτοιο τρόπο, ώστε να επέλθει η πολυπόθητη εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιο και αφετέρου -είναι ούτως ή άλλως αλληλένδετα- η κατανόηση του μαθήματος, η αφομοίωση και η σύνδεσή του με την παρούσα κοινωνική συνθήκη για να μπορέσουν να έχουν και ενδιαφέρον για το μάθημα, αλλά και για να το κατανοούν εις βάθος.
Τα χαμόγελα των παιδιών, η χαρά τους όταν με συναντούν έξω από τις αίθουσες μαθήματος, τα πειράγματά τους είναι φυσικά – πέρα από την προαναφερθείσα αγάπη για το αντικείμενο - οι λόγοι που συνεχίζω και θα συνεχίζω να κάνω αυτή τη δουλειά.