Θόδωρος Βαλάκας

Πάνω απ' όλα να βοηθήσουμε τα παιδιά

Κάποιες σημαντικές επιλογές μας και κάποια παιχνίδια της τύχης διαμορφώνουν, καθένα στο δικό του βαθμό, την πορεία μας. Διλήμματα που άλλες φορές τα αντιμετωπίζουμε με ορθολογισμό και άλλες με συναίσθημα. «Κιθαρίστας ή ντράμερ;», αναρωτιέται ένα ροκάκι των προηγούμενων δεκαετιών.. Έτσι κι εγώ το ’82, με τα μόρια να περισσεύουν από τις τότε πανελλαδικές, αναρωτιέμαι «γιατρός ή μηχανικός»; Τελικά Φυσικός, επειδή έτσι μου αρέσει! Και αφού τελειώνεις το Α.Π.Θ., άλλο δίλημμα: εμπόριο ή μαθήματα; Γιατί η δουλειά στήθηκε από τα φοιτητικά χρόνια και πάει καλά, αλλά ο πίνακας με τραβάει από το μανίκι. Δέκα χρόνια επαγγελματική περιπλάνηση στα φροντιστήρια της πόλης, φιλίες, πάθος για την εξήγηση των φαινομένων και την εύρεση νέων τεχνικών και μεθόδων στη λύση των ασκήσεων.

Έρχεται η ώρα που πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Ο Νίκος Βακάλης και οι συνεργάτες του γίνονται δικοί μου άνθρωποι, με κερδίζουν με την εντιμότητα και το μεγάλο δόγμα που στηρίζουν με πείσμα: «Πρώτα απ’ όλα να βοηθήσουμε τα παιδιά». Πάνε πάνω από 30 χρόνια πια, με τις ασκήσεις όμως αντί να τις χορτάσω, όλο και πιο πολύ να τις ορέγομαι. Πιθανόν το κίνητρο να οφείλεται στο ακροατήριο, τους μαθητές μου, τα παιδιά μου, που θέλουν να τις δουν λυμένες κατανοητά, αναλυτικά, και με άλλους κι άλλους τρόπους. Ίσως πάλι, ο λόγος να είναι ότι τα Μαθηματικά, η Φυσική, οι ασκήσεις τους, τα στοιχήματά τους είναι ο μόνος σύντροφος και φίλος που δε ζητά, μόνο σου προσφέρει με πραγματική ανιδιοτέλεια.