Το καλό φροντιστήριο δεν είναι εύκολη υπόθεση

Από τη πρώτη στιγμή που δίδαξα, δεκαεφτά ετών, ενώ ήμουν ακόμα μαθητής, έμαθα τούτο: Ο πιο σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία είναι η ύπαρξη προσωπικού οράματος. Είναι αυτό που μας κινητοποιεί για την πραγματοποίησή του. Υποκατάστατό του δεν υπήρξε, δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει. Στην πορεία διαπίστωσα ότι η απόδοση αυξάνει γεωμετρικά αν και τα υπόλοιπα μέλη του τμήματος λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Μέρα με τη μέρα συνειδητοποιούσα το σημαντικό, τον καταλυτικό ρόλο του δασκάλου. Ο δάσκαλος είναι μια κυρίαρχη προσωπικότητα σε μια σημαντική στιγμή της ζωής του μαθητή. Πρέπει να είναι άτομο χαρισματικό, αφού αφενός πρέπει να γνωρίζει σε βάθος το αντικείμενο που διδάσκει και να το επικοινωνεί με τον καλύτερο τρόπο, και αφετέρου πρέπει να αντιλαμβάνεται τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, μέλη της οποίας είναι ο ίδιος και οι μαθητές του. Να αξιοποιεί τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά) του κάθε μαθητή και με έναν τρόπο μαγικό και αόρατο να παρεμβαίνει στη λειτουργία της ομάδος βελτιώνοντας την ψυχολογία και την κινητοποίηση του καθενός καθώς και την μεταξύ τους άμιλλα. Όταν το ’67 με μια ομάδα εκλεκτών συναδέλφων ιδρύσαμε το δικό μας φροντιστήριο, το θεμελιώσαμε στις παραπάνω αρχές και στο επιπλέον γεγονός ότι για το τελικό υποκείμενο που είναι ο μαθητής είναι επίσης σημαντική η εσωτερική λειτουργία και δυναμική που αναπτύσσεται μεταξύ των παρακάτω ομάδων: διεύθυνση, διδακτικό προσωπικό, μαθητές, γραμματειακή υποστήριξη. Από τα παραπάνω και μόνο καταλαβαίνει κανείς ότι το καλό φροντιστήριο δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Θα μπορούσα κλείνοντας να πω, χωρίς να υπάρχει ίχνος υπερβολής, ότι σε κάποια στιγμή της ιστορίας του κάθε διακεκριμένου Έλληνα υπήρξε ένα καλό φροντιστήριο. Τα παραδείγματα άφθονα…